Αϊντε μηλια μωρε στον εγκρεμο – αϊντες καλε
τα μηλα φορτωμενη .

Τα Μηλα σου (+ενα επιφωνημα) την Παναγια ,
τα μηλα σου λυμπιζομαι . Τα μηλα σου λυμπιζομαι αϊντες καλε ,
μα τον γκρεμο φοβουμαι .

– Κι αν τον φοβασαι τον γκρεμο – αϊντες καλε ,
αν τον φοβασαι τον γκρεμο αϊντες καλε ελα απ’ το μονοπατι .

Το μονοπατι μα την Παναγια , το μονοπατι μ’ ηβγαλε αϊντες καλε σ’ ενα ερημοκκλησι .
Που δεν ευρισκετο παπας , που δεν ευρισκετο παπας αϊντες καλε ,
για να το λειτουργησει .

Κι ενα μνημα παρα-αϊντες καλε . Κι ενα μνημα παραμνημα ξεχωριστο απο τ’ αλλα .
Δεν το ‘δα και το πα- την Παναγια .
Δεν το δα και το πατησα αϊντες καλε απανω στο κεφαλι .

– Ποιος ηταν που με πα-την Παναγια.Ποιος ηταν που με πατησε?
Ποιος ηταν που με πατησε αϊντες καλε , απανω στο κεφαλι?

– Οπου ‘μουν αρχο-μα την Παναγια . Οπου μουν αρχοντοπουλο – αϊντες καλε .
Μεγαλου ρηγα εγγονι